Rouw wordt vaak geassocieerd met de dood, maar je kunt ook rouwen om iemand die er nog is. Levend verlies gaat over afscheid nemen van verwachtingen, van een toekomst die anders had moeten zijn. Het betekent omgaan met een ziekte of beperking die blijvend is en je dwingt om steeds opnieuw aan te passen.

Dit verdriet is vaak onzichtbaar voor de buitenwereld, wat het extra pijnlijk maakt. Het voelt eenzaam, omdat de bron van verlies blijft bestaan en keer op keer nieuwe lagen van rouw met zich meebrengt.

Levend verlies kan gepaard gaan met gevoelens van onzekerheid, schuld en boosheid. Je wilt er zijn voor je geliefde, maar voelt je machteloos. Schuldgevoel weerspiegelt je liefde en betrokkenheid, boosheid laat zien hoeveel pijn het doet. Al deze emoties vragen om ruimte en erkenning.

Rouwen is hard werken. Niet alleen mentaal, maar ook fysiek. De constante spanning en het emotionele gewicht kunnen leiden tot vermoeidheid, slaapproblemen, hoofdpijn, maagklachten en concentratieproblemen. Je lichaam vertaalt het verdriet, ook als je hoofd probeert door te gaan.

Er is geen eindpunt aan levend verlies. Het is rouwen om wat er altijd zal zijn. Maar je hoeft dit niet alleen te dragen. Er is ruimte voor jouw verhaal, voor jouw gevoelens en voor wat jij nodig hebt om verder te kunnen.

Wil je hierover praten? Ik help je graag bij het vinden van ruimte voor jouw verdriet én voor nieuwe betekenis in het leven.

Jose Kemna

de Verlieskast: Praktijk voor begeleiding bij Rouw en Verlies

jose@deverlieskast.nl

www.deverlieskast.nl